Moeten we ons altijd maar goed voelen?

Moeten we ons altijd goed voelen? Soms kun je het gevoel krijgen dat je jezelf altijd maar goed moet voelen. Op de vraag: Hoe gaat het met je? Word vaak verwacht dat het antwoord ‘goed’ zal volgen. Durf jij eerlijk antwoord te geven als het even (of langer) niet zo goed met je gaat? Onze maatschappij heeft over het algemeen te weinig aandacht voor gevoelens die niet als positief worden gezien. Het moet altijd maar goed met ons gaan. Durf jij het te zeggen dat je je angstig voelt, verdrietig voelt, jaloers voelt of boos bent?

Als we ons niet goed voelen willen onze omgeving vaak sparen. We willen ze niet ‘belasten’ met onze gevoelens. En dat terwijl het zo waardevol kan zijn om dat wel te doen, om wel uit te spreken dat je je niet zo goed voelt. Het herkennen en erkennen van emoties is ontzettend belangrijk, voor jezelf maar ook in contact met je omgeving.

Laat je emoties er zijn.

Het is niet je taak om je altijd maar goed te voelen. Het is je taak om jezelf bij te staan in alles wat je voelt. Herkennen en erkennen van je emoties is heel belangrijk, inclusief de mindere of nare emoties. Die zijn namelijk net zo normaal en natuurlijk als onze positieve en prettige emoties. Door te zijn met wat je voelt ontwikkel je draagkracht en daarmee bouw je aan zelfkennis en zelfvertrouwen. Je mag leren dat je ook de negatieve emoties kunt dragen. In plaats van ze steeds te willen oplossen of te laten verdwijnen. Ga deze emoties aan en omarm ze. Doorleef je emoties en ze gaan een plek krijgen. Als je negatieve of nare emoties uit de weg blijft gaan dan zullen ze je vroeg of laat inhalen. Op een onverwachts moment kun je ineens overlopen. Mogelijk zul je je langere tijd vermoeid blijven, of misschien ontwikkel je lichamelijke klachten doordat je alles maar wegstopt.

Hoe dan?

Maar hoe doe je dat dan? Door tijd en ruimte te maken ook voor deze emoties. Herken en erken bij jezelf dat het niet goed met je gaat, dat je niet lekker in je vel zit. Spreek het uit naar jezelf, maar ook tegen je omgeving, dat kan al erg opluchten. Laat het verdriet maar toe, ben maar eens boos, accepteer dat je jaloers bent of angstige gevoelens hebt. Stop deze gevoelens niet meteen weg maar laat ze er zijn.

Merk jij dat je naar aanleiding van dit blog behoefte hebt om met iemand te praten? Dan nodig ik je uit voor een gesprek.